Paramız Yetmedi

4 Kasım 2011; Cuma.. Fenerbahçe, soğuk bir deplasmanda, Sivasspor karşısında. Karşılaşma saatinde dışarıdayım, maçı izlemiyorum. Çünkü biliyorum ki Sivasspor, her zamanki görevini yerine getirmeye devam edecek. Biliyorum ki; Fenerbahçe tribünlerinin zamanında pankart ayıbında bulunduğu adam gibi adam Rıza Çalımbay'ın Sivasspor'u bizi yine üzmeyecek.

Eminim ki; maçı izlesem bile gülerek izleyeceğim. Çünkü skoru önceden biliyorum; içime savcı kaçmış sanki. Sivasspor maçı işte, nedir ederi? Kim adammış, kimin fiyatı ne kadarmış, kim haysiyetini beş kuruşa satarmış.. Kimin umurunda ki? Alın teri neymiş, emek nasıl bir kavrammış, düşünmüyorum bile. Biliyorum ki; Sivasspor yüklendiği misyonu yine yerine getirecek, bizi güle oynaya evimize gönderecek.

Maç oynanıyor, kafamda bu düşünceler, galibiyetin ferahlığı, sulanmış tarlalar, yenilmezlik serisinin devamı, güzel şeyler. Eve dönmek üzere taksiye biniyorum; radyo açık, bir şeyler zırvalıyor spiker. Son dakikalara girildiğinde Sivasspor'un kendi evinde 2-0 önde olduğu falan.. Alkolün etkisi diyorum, fazla da içmedim halbuki. Taksiciye soruyorum; "Sivas mı önde ağabey?" Doğruluyor o da spikeri.

Dakika 90, 3 dakika da duraklama var daha. Belli etmemek için böyle yapıyorlar sanıyorum. Geçen sezona gidiyor aklım, son maça. Son dakikalarda skoru 3-4'e getirip, birazcık da yalandan yüklenip nasıl da korkutmuştu bizi hınzırlar. "Daha 3 dakika varsaa.." diyerek başlayan saçma sapan hesaplar kafamda, ve bitiyor maç.

Şaşırıyorum haliyle. Hani tescillenmişti Sivas'la ilişkimiz, birileri televizyon kanallarında cezaları bile kesmişti hani? Sahi ya, neden yeşermedi  bu sefer ekinler? Hani savcı biliyordu her şeyi? Kafama dank ediyor bir anda! "Kesin" diyorum; "Kesin Mini Cooper'ı üzerine yapacak bir kızkardeşi yoktur kalecinin." Gerçi Korcan'ın da yoktu ama böyle detaylı düşünmeyi tercih etmiyorum o anda.. Hem haddime mi? Belgeleri bulan emniyet, açıklayan Baransu, Kütahyalı, hükmü veren de koskoca savcı. Medyadan bana sunulanı almak varken düşünmek, sorgulamak bana mı kaldı?

Bu düşüncelerle ulaşıyorum eve, bilgisayarı açıyorum. Kuzenimden yenilgiye atıfta bulunan bir mesaj düşüyor önüme o anda. Esprili bir cevapla karşılık veriyorum. Ve farkediyorum ki bir şey eksik, hatta bir şeyler. Yenilgi sonrası olması gereken hisler var ya, onlardan işte. "Sivas bize nasıl yatmadı"nın şaşkınlığı var üzerimde ama yenilgiye üzülemiyorum, benimle dalga geçenlere kızamıyorum. Yenilgiye üzülmek nasıl bir histi? Bırakın yenilgide verilecek tepkileri, ligde en son yenildiğimiz karşılaşmayı bile hatırlamıyorum ki?

Teknoloji yetişiyor imdadıma, buluyorum hemen. Geçen sezon, 16. hafta. Ankaragücü maçı. Hafızamı zorluyorum biraz, ama yok. Gelmiyor aklıma verdiğim tepkiler. 27 hafta geriye gidemiyorum bir türlü. Çaresiz, gülümseyerek geçiştiriyorum geçmiş olsun mesajlarını.

Unuttuğumu farkediyorum yenilgiyi, unuttuğumu farkediyorum üzülmeyi. Bir şey daha farkediyorum; Sivasspor'a geçen sezon "satılmış" deyip şimdi alkışlayanların acizliğini. Özeti izliyorum sonra. İlk golün ofsayt olduğunu görüyorum, maçı Cüneyt Çakır'ın yönettiği aklıma geliyor, umursamıyorum bile. Art niyet aramıyorum çünkü. Kötü oynadığımızı, yenilgiyi hak ettiğimizi de biliyorum hem.

Bir bir aklıma geliyor son 4 ayda olup bitenler, medyanın kullandığı orantısız güç, ve buna karşılık dimdik ayakta duran bizler. Yandaşlığı ilke edinenler ne söylerse söylesin; 27 maçlık emeği görüyorum, Sivasspor karşısında bozulan seriyi dert etmiyorum. Hatta hazır ağzı olan konuşuyorken onlara uyuyorum ben de; "paramız yetmedi" deyip geçiyorum. İçim rahat, huzurluyum. Ve son olarak Aykut Kocaman'ın maç sonunda hakemle ilgili söylediklerine bakıyorum;

"Birinci golde ofsayt olduğu söyleniyor ama görmedim. Hakemlerin 5-10 dakikalık bölümlerdeki davranışlarından bazı şeyler gözüküyor. Bugünkü hakem ülkenin elit hakemlerinden biri. Ofsayt ve penaltı anlık şeyler ve kaçabiliyor. Cüneyt Çakır doğal hatalarıyla hakkaniyetli bir maç yönetti"

Bir kere daha gurur duyuyorum..

Onur İNAL
#sanasozyinebaharlargelecek

https://twitter.com/#!/pikuee