Nedensiz bir keyfiyet içindeyim dün akşamdan beri. Aslında keyfiyetten ziyade kayıtsızlık. İnternette dolaşan kupa geyiklerine en az "diğerleri" kadar gülüyorum; hatta paylaşıyorum bile başlıktan da anlaşılabileceği üzre. Gören de zanneder ki finale falan çıkmışız kupada. Halbuki bilmiyorlar sıkıntı yapmamamın asıl nedeni de bu zaten. Temiz temiz daha işin başında kaybolmuş olmamız.
Açayım mevzuyu isterseniz. Özellikle son yıllarda yaşadığımız kupa hüsranlarının ortak noktası neydi? Kupaya yakın noktalarda; bazı bazı yarı finallerde özellikle de finalde kaybetmemiz. Takır takır maç kaybetmeden elimizi kolumuzu sallaya sallaya finale kadar geliyorduk hatırlasanıza.. Her sene aynı muhabbet "Bu sene tamamdır; kesin bizim." E sonuç? Yıkım, hüsran ya da her neyse işte adını siz koyun. Bir şekilde hep "negatif" O noktaya kadar harcanan emek, enerji, heyecan, coşku.. Ve bir anda tamamının yerle yeksan olması. İşte bu üzer, bu moral bozar belki de travma yaşatır. Rakiplerin kupa geyikleri de üzerine tuz biber eker.
Peki bu sene ne oldu? Daha grup aşamasında Ankaragücü, Bucaspor ve Yeni Malatyaspor(Allah'tan ki "yeni") maçlarında olanlar oldu. Biz fazla heveslenmeden konu kapandı.
Bunu neden söylüyorum? Çünkü Nisan-Mayıs aylarında yaşanacak bir hüsran eğer o aylarda şampiyonluk iddiamızın devam etmesi durumunda takıımı olumsuz etkileyebilirdi. Bu durumun yarattığı deprem şu an şiddetli. Ancak atlatmak ve lige konsantre olmak için vakit var henüz.
Şimdi gelelim bu yazdıklarım için "züğürt tesellisi" diyecek olan arkadaşlara. Ben kupayı önemsemiyor falan değilim. Ancak olay o kadar traji-komik bir hale büründü ki artık sinir falan kalmadı. Kızacak köpürecek bir durum yok ortada artık. Ne ilk hüsran ne de son. Neden ben de bu işin keyfini çıkarıp biraz eğlenmeyeyim ki? Türkiye kupası dediğimiz şeyin bizim açımızdan önemi hasret kaldığımız yılların uzunluğundan ibarettir. O nedenle kazanılacak ilk kupa da semboliktir. Bir 50 yıl daha bizi idare eder.
Ve son olarak.. Fenerbahçeli arkadaşlarıma seslenmek istiyorum. Allah gecinden versin kupayı görmeden ölürüz falan diye üzülmeyin. Şayet o durumda bize öbür tarafta kabir azabı yok. Bu dünyada çekeceğimizi çektik zaten..;)
Saygılarımla..
Not: Aykut Kocaman yine yerden yere vuruluyor bu maç nedeniyle. Niyetim hocayı körü körüne savunmak olmasa da üç-beş satır karalayacağım bununla ilgili.
Açayım mevzuyu isterseniz. Özellikle son yıllarda yaşadığımız kupa hüsranlarının ortak noktası neydi? Kupaya yakın noktalarda; bazı bazı yarı finallerde özellikle de finalde kaybetmemiz. Takır takır maç kaybetmeden elimizi kolumuzu sallaya sallaya finale kadar geliyorduk hatırlasanıza.. Her sene aynı muhabbet "Bu sene tamamdır; kesin bizim." E sonuç? Yıkım, hüsran ya da her neyse işte adını siz koyun. Bir şekilde hep "negatif" O noktaya kadar harcanan emek, enerji, heyecan, coşku.. Ve bir anda tamamının yerle yeksan olması. İşte bu üzer, bu moral bozar belki de travma yaşatır. Rakiplerin kupa geyikleri de üzerine tuz biber eker.
Peki bu sene ne oldu? Daha grup aşamasında Ankaragücü, Bucaspor ve Yeni Malatyaspor(Allah'tan ki "yeni") maçlarında olanlar oldu. Biz fazla heveslenmeden konu kapandı.
Bunu neden söylüyorum? Çünkü Nisan-Mayıs aylarında yaşanacak bir hüsran eğer o aylarda şampiyonluk iddiamızın devam etmesi durumunda takıımı olumsuz etkileyebilirdi. Bu durumun yarattığı deprem şu an şiddetli. Ancak atlatmak ve lige konsantre olmak için vakit var henüz.
Şimdi gelelim bu yazdıklarım için "züğürt tesellisi" diyecek olan arkadaşlara. Ben kupayı önemsemiyor falan değilim. Ancak olay o kadar traji-komik bir hale büründü ki artık sinir falan kalmadı. Kızacak köpürecek bir durum yok ortada artık. Ne ilk hüsran ne de son. Neden ben de bu işin keyfini çıkarıp biraz eğlenmeyeyim ki? Türkiye kupası dediğimiz şeyin bizim açımızdan önemi hasret kaldığımız yılların uzunluğundan ibarettir. O nedenle kazanılacak ilk kupa da semboliktir. Bir 50 yıl daha bizi idare eder.
Ve son olarak.. Fenerbahçeli arkadaşlarıma seslenmek istiyorum. Allah gecinden versin kupayı görmeden ölürüz falan diye üzülmeyin. Şayet o durumda bize öbür tarafta kabir azabı yok. Bu dünyada çekeceğimizi çektik zaten..;)
Saygılarımla..
Not: Aykut Kocaman yine yerden yere vuruluyor bu maç nedeniyle. Niyetim hocayı körü körüne savunmak olmasa da üç-beş satır karalayacağım bununla ilgili.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder